ถูกส่งให้มาอยู่ในร่างแมวที่มีทาสเป็นโรคจิต

"ทำไมไม่ให้ผมไปเกิดใหม่เลยละท่าน จะให้ผมไปอยู่ในร่างแมวทำไม"

"ก็เจ้าตั้งจิตไว้ก่อนหมดลมว่าอยากเจอรักแท้ไม่ใช่หรือ"

"มันก็ใช่ แต่แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่ท่านจะส่งผมไปเป็นแมว" คิ้วเรียวยังขมวดเขาหากันแน่นอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านเทวดาประจำตัวพูด จริงอยู่ที่ก่อนตายเขาอธิษฐานว่าถ้าชาติหน้ามีจริงขอให้เจอรักแท้ แต่ถ้าเขาเป็นแมวแล้วจะเจอรักแท้ได้ยังไง รักแท้ที่เขาฝันถึงคือกับคนนะไม่ใช่แมว!

"เจ้าจะบ่นเราในใจอีกนานมั้ย"

"อ้าว! ได้ยินด้วยหรอ"

"ได้ยินหมดนั่นแหละ" เทวดาประจำตัวถอนหายใจเบาๆ "ที่เราส่งเจ้าไปเป็นแมวก็เพราะเจ้าจะได้เจอรักแท้จากที่นั่น เป็นรักแท้ที่เจ้าเฝ้าตามหา"

"แต่ผมอยากเป็นคนแล้วก็อยากรักกับคนนะท่าน"

"เราก็ไม่ได้ให้เจ้ารักกับแมวเสียหน่อย"

"ก็ท่านส่งผมไปเป็นแมวแล้วผมจะรักกับคนได้ยังไงละครับ"

"เถียงเก่งจริงๆ"

"ก็มันจริงนี่นา" 

"ถึงเราจะส่งเจ้าไปอยู่ในร่างแมว แต่เมื่อใดที่เจ้าเจอรักแท้และโดนจุมพิต จากร่างแมวจะกลับกลายเป็นร่างมนุษย์"

"โห...แล้วผมต้องเป็นแมวไปกี่ปีละท่าน" แค่ส่งให้ไปเกิดเป็นคนก็สิ้นเรื่อง จะให้เป็นแมวรอรักแท้เพื่อกลับเป็นคนทำไมให้มันยุ่งยาก 

"บ่นเราอีกแล้วนะ" 

"ก็ผมไม่เข้าในสิ่งที่ท่านทำนี่นา" คนขี้บ่นยิ้มแหย

"เดี๋ยวถึงเวลาเจ้าก็จะเข้าใจเอง"

พรึ่บ! ลมพายุจากการปัดมือเพียงครั้งเดียวของท่านเทวดาพัดพาร่างของนับหนึ่งลอยล่องมาตกยังบ้านหลังใหญ่ เขามองซ้ายมองขวาไม่เห็นใครจึงเดินไปตามสวนร่มรื่นก่อนจะพบเข้ากับร่างแมวอวบอ้วนขนฟูตัวหนึ่ง มันมองมาด้วยสายตานิ่งเรียบ ก่อนที่จะได้ยินเสียงพูดแผ่วดังตามมา

"ข้าขอฝากท่านไคโรด้วยนะ ช่วยดูแลท่านแทนข้าด้วย"

"พูดกับผมหรอ?"

"อืม...พูดกับเจ้านั่นแหละ" นับหนึ่งเกาหัวแกรกๆ ไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะเข้าใจในสิ่งที่แมวพูด ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยฟังออกว่าหมาแมวพูดอะไร แต่พอตายปุ๊บกลับฟังรู้เรื่องซะอย่างนั้น

"ทำไมต้องฝากเจ้านายไว้กับผมด้วยล่ะคุณจะไปไหน"

"เวลาของข้าหมดแล้ว ข้าต้องไปตามทางของข้า"

"หมายถึงตายนะหรอ" แมวอ้วนพยักหน้ารับ

"ถึงเวลาที่ข้าต้องไปแล้ว ขอให้เจ้าโชคดีแล้วเจอความรักในแบบที่หวังเอาไว้นะ"

สิ้นคำนั้นร่างทั้งร่างของแมวอ้วนก็ล้มลงต่อหน้า นับหนึ่งที่กำลังยืนอึ้งจู่ๆ ก็ถูกดึงด้วยแรงมหาศาลไม่มีที่มา เขาถูกฉุดให้เข้ามาอยู่ในร่างแมวอ้วนที่ล้มลงเมื่อครู่ แต่ก่อนที่จะได้สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ภาพทุกอย่างก็ค่อยๆ มืด แล้วดับไปในที่สุด

โรงพยาบาลสัตว์

"หัวใจกลับมาเต้นปกติแล้วครับ"

"โล่งอกไปที" มือใหญ่ลูบหัวแมวอ้วนที่กลับมาหายใจปกติอย่างโล่งอก "ต่อไปนี่พ่อจะไม่ให้โนแอลห่างจากพ่อเด็ดขาด ไปไหนทำอะไรพ่อก็จะพาไปด้วย ขอโทษที่ก่อนหน้านี้ดูแลหนูไม่ดีนะลูก"

ไคโรเอ่ยพูดกับสัตว์เลี้ยงตัวโปรดอย่างรู้สึกผิด โดยที่เขาไม่รู้เลยว่าวิญญาณที่อยู่ในร่างแมวอ้วนนั้นไม่ใช่โนแอลอย่างที่คิด แต่กลับเป็นวิญญาณของคนแปลกหน้าที่ชื่อนับหนึ่ง

---

***นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง เหตุการณ์บางอย่างอาจจะไม่สมเหตุสมผล กรุณาอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น***